Whiplash schadevergoeding en causaal verband

Een mevrouw is binnen een jaar tweemaal slachtoffer van een verkeersongeval. Ze wordt allebei de keren door schuld van een ander aangereden. Mevrouw loopt hier door whiplash letsel op. Achmea wil haar letselschade niet blijven vergoeden.

letselschade door whiplash

Mevrouw claimt haar letselschade door het whiplash letsel bij Achmea. Die heeft voor het eerste ongeval aansprakelijkheid erkend. Achmea zal ook de letselschade van het tweede ongeval vergoeden. Achmea zal deze schadevergoeding op haar beurt verhalen op degene die voor het tweede ongeval aansprakelijk is.

Achmea weigert whiplash letsel te erkennen

Ondanks langdurige medische behandeling, geneest de vrouw niet volledig van haar whiplash letsel. Ze houdt pijn in de nek, schouders en hoofdpijn. Ook zijn er concentratiestoornissen en is onthouden moeilijker geworden.

In het kader van de vergoeding van haar letselschade als gevolg van haar whiplash, wordt er op 27 januari 2010 in overleg tussen partijen een onderzoek gedaan door een onafhankelijk neuroloog, dr. H.J. Vroon.

Neuroloog Vroon concludeert dat de klachten die  de vrouw nog steeds ondervindt, een gevolg zijn van beide ongevallen.

De arts van Achmea – medisch adviseur A. Özyurt – is het niet met deskundige Vroon eens. De medisch adviseur van Achmea vindt niet dat er sprake is van blijvende invaliditeit en beperkingen. Achmea gaat met dit standpunt dus volledig voorbij aan het rapport en de conclusies van deskundige dr. Vroon.

Er worden aanvullende vragen aan Dr. Vroon gesteld, die daarop antwoordt:

• “er zijn geen aanwijzingen dat betrokkene voor het ongeval bekend was met soortgelijke klachten”
• “de huidige klachten zijn opgetreden na het ongeval”.

Desondanks wil Achmea haar standpunt over de gevolgen van het whiplash letsel voor de vrouw niet wijzigen. Zij weigert verdere schadevergoeding.

Wat zegt de rechter …?

De rechtbank maakt feitelijk korte metten met het standpunt van Achmea en zegt:

“bij whiplashklachten, die naar hun aard subjectief zijn, is voor het bewijs dat de klachten bestaan voldoende dat objectief vastgesteld kan worden dat zij

• aanwezig
• reëel
• niet ingebeeld
• niet voorgewend èn
• niet overdreven zijn.”

(overigens volledig in overeenstemming met vaste jurisprudentie van de Hoge Raad sinds 2001).

Vervolgens beslist de Rechtbank:

“Nu dr. Vroon op gezamenlijk verzoek van partijen een expertise heeft uitgevoerd, zijn partijen in beginsel aan de uitkomsten van de expertise gebonden. Het casuaal verband tussen de genoemde klachten en de ongevallen staat derhalve tussen partijen in voldoende mate vast.”

Met andere woorden: Achmea wordt in het ongelijk gesteld en zal de verdere letselschade van deze vrouw moeten blijven vergoeden.

(Rechtbank ‘s-Gravenhage, 8 maart 2012, LJN: BW0709. Lees hier de hele uitspraak).